Βοηθώντας τα παιδιά να διαχειριστούν τραυματικά γεγονότα

Βοηθώντας τα παιδιά να διαχειριστούν τραυματικά γεγονότα

Βοηθώντας τα παιδιά να διαχειριστούν τραυματικά γεγονότα.

1. “Κατάλληλο” για την ηλικία. Δώστε πληροφορίες που είναι κατάλληλες για την ηλικία του παιδιού. Τα παιδιά δεν χρειάζονται πολλές περιγραφικές λεπτομέρειες. Τα μικρότερα παιδιά δεν χρειάζονται μακροσκελείς εξηγήσεις ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά θα οφεληθούν περισσότερο εάν μάθουν για το ιστορικό υπόβαθρο των προβλημάτων.

2. Να είστε ένας καλός ακροατής. Να είστε διαθέσιμοι να ακούσετε τα παιδιά σας. Μην απορρίπτετε τις ανησυχίες τους. Aντίθετα προσπαθήστε να τις καταλάβετε.

3. Ελέγξτε τις αντιδράσεις σας. Παραμείνετε ψύχραιμοι. Τα παιδιά υιοθετούν τα συναισθήματα των ενηλίκων που βρίσκονται δίπλα τους.

4. Κλείστε την τηλεόραση. Η επαναλαμβανόμενη θέαση τραγικών συμβάντων μπορεί να τραυματίσει τα παιδιά ξανά και ξανά. Επίσης, τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη να ακούν τον ατελείωτο προβληματισμό που αποτελεί μέρος των περισσότερων τηλεοπτικών προγραμμάτων.

5. Εκφράστε την αγάπη σας. Επίσης, εκφράστε την καλοσύνη σας. Εκφράστε την πίστη σας. Μικρές πράξεις καλοσύνης επιβεβαιώνουν στα παιδιά ότι η καλοσύνη εξακολουθεί να υπάρχει.

6. Επικεντρωθείτε σε αυτούς που παρέχουν βοήθεια. Δίνοντας έμφαση στο ρόλο αυτών που δίνουν βοήθεια δείχνετε στα παιδιά ότι υπάρχουν πολλοί γενναίοι και καλοί άνθρωποι στον κόσμο.

7. Επιστρέψτε στη ρουτίνα της οικογένειας. Η ρουτίνα επιβεβαιώνει στα παιδιά ότι ο κόσμος είναι ασφαλής. Δείξτε ιδιαίτερη προσοχή στη ρουτίνα του ύπνου.

8. Αγκαλίες. Δώστε τους σωματική επιβεβαίωση.

9. Έντονα συναισθήματα. Να περιμένετε τα έντονα συναισθήματα τα οποία έρχονται και φεύγουν. Μπορούμε να γίνουμε για τα παιδιά μας ένα μοντέλο για το πως να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους δημιουργικά.

10. Αστεία. Πολλά παιδιά, κυρίως οι έφηβοι, χρησιμοποιούν το χιούμορ ως τρόπο διαχείρισης. Με κάποιο μέτρο, να είστε δεκτικοί σε αυτό.

11. Γνωρίστε το υποστηρικτικό σας δίκτυο. Αισθανθείτε ελεύθεροι να συμβουλευτείτε φίλους, γονείς, γιατρούς και ψυχολόγους/συμβούλους της περιοχής σας,

12. Αγάπη. Πείτε στα παιδιά σας συχνά ότι τα αγαπάτε.

13. Παρατηρήστε το παιχίδι τους. Τα παιδιά εκφράζουν τα συναισθήματά τους μέσω του παιχιδιού τους.

14. Παρατηρήστε τι έχει ανάγκη το παιδί σας. Να είστε έτοιμοι να δώσετε στο παιδί σας επιπλέον χρόνο και προσοχή στη διάρκεια δύσκολων περιόδων.

15. Παρατηρήστε τα παιδιά σας. Ανάλογα με την ηλικία τους, τα παιδιά μπορεί να μην εκφράζουν τις ανησυχίες τους λεκτικά. Παρατηρήστε τις αλλαγές στη συμπεριφορά, την όρεξη και τον ύπνο τους.

16. Ερωτήσεις. Απαντήστε στις ερωτήσεις ευθέως αλλά μην τους δίνετε πληροφορίες που δεν ζήτησαν ή περισσότερες από αυτές που έχουν ανάγκη.

17. Επιβεβαίωση. Εάν βρεθείτε αντιμέτωποι με μια ερώτηση στην οποία δεν μπορείτε να απαντήσετε, θυμηθείτε ότι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι να διαβεβαιώσετε το παιδί σας ότι θα κάνετε οτιδήποτε είναι δυνατόν για να το κρατήσετε ασφαλές.

18. Μείνετε στα γεγονότα. Μην θεωρητικολογείτε σχετικά με ότι έγινε ή το τι θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον. Αυτό μόνο θα κλιμακώσει τους φόβους των παιδιών.

19. Υιοθετήστε τα συναισθήματα των παιδιών σας. Τα μικρά παιδιά είναι εξαιρετικά ανθεκτικά. Μην υποθέτετε ότι φοβούνται περισσότερο από αυτό που στην πραγματικότητα φοβούνται. Επίσης, μην υποθέτετε ότι δεν γνωρίζουν τι έχει συμβεί.

20. Κατανοήστε τις αντιδράσεις στο τραύμα. Οι αντιδράσεις σε ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να εμφανιστούν αμέσως μετά το συμβάν ή μπορεί να έρθουν στην επιφάνεια εβδόμαδες ή μήνες μετά από αυτό.

21. Ευαλωτότητα. Τα παιδιά που έχουν ήδη περάσει άλλες αγχογόνες καταστάσεις είναι πιο ευάλωτα στα συμπτώματα του μετατραυματικού στρες.

22. Πότε να αναζητήσετε εξωτερική βοήθεια; Όταν το παιδί σας εμφανίζετε υπερβολικά ανήσυχο και έχει δυσκολίες σε κανονικές ρουτίνες ( σχολείο, ύπνος, προσωρινός αποχωρισμός από γονιό), σκεφτείτε να μιλήσετε με ένα γιατρό, ψυχολόγο ή σύμβουλο.

23. Έξτρα υπομονή. Εσείς και το παιδί σας ίσως είστε περισσότερο κουρασμένοι και ευερέθιστοι. Να είστε υπομονετικοί.

24. Κάντε τη διαφορά. Σκεφτείτε πως η οικογένειά σας μπορεί να βοηθήσει. Τα παιδιά μπορούν να ανακτήσουν την αίσθηση της ασφάλειας όταν νιώθουν ότι μπορούν να βοηθήσουν με κάποιο τρόπο.

25. Ύπνος. Παρατεταμένο άγχος καταβάλει το ανοσοποιητικό σύστημα οδηγώντας σε μεγαλύτερη ευαλωτότητα σε αρρώστιες. Βεβαιωθείτε ότι εσείς και τα παιδιά σας ξεκουράζεστε αρκετά. Βρείτε χρόνο για άσκηση και να τρέφεστε καλά.

26. Προσευχηθείτε ως οικογένεια. Εάν πιστεύετε, χρησιμοποιήστε το σαν μια ευκαιρία για μεγαλύτερη πνευματικότητα. Επιτρέψτε στο παιδί σας να γράψει ένα γράμμα στο Θεό ή να ζωγραφίσει.

Επιμέλεια-Μετάφραση: Στεφάτου Δήμητρα

Δεκέμβριος 2012

Πηγή: www.psychologytoday.com

Γράψτε απάντηση στο Ανώνυμος Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *