Διαταραχή Παιχνιδιού
Η διαταραχή του παιχνιδιού χαρακτηρίζεται από ένα πρότυπο μόνιμης ή επαναλαμβανόμενης ενασχόλησης με παιχνίδια (που αναφέρονται επίσης ως ψηφιακά παιχνίδια ή βίντεο παιχνίδια), το οποίο μπορεί να διεξαχθεί στο Διαδίκτυο (σε απευθείας σύνδεση) ή εκτός Διαδικτύου (εκτός σύνδεσης). Δημιουργεί όχι μόνο σημαντική αγωνία και δυσφορία στο άτομο όταν δεν ασχολείται με παιχνίδια, αλλά επιπλέον αισθάνεται να έχει ελάχιστο ή και καθόλου έλεγχο στο πόσο συχνά ή για πόση διάρκεια ασχολείται με αυτά τα παιχνίδια. Τα παιχνίδια είναι η βασική προτεραιότητα της ζωής του ατόμου, υποβαθμίζοντας σχεδόν όλες τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής του (όπως το σχολείο, η εργασία, οι οικογενειακές σχέσεις, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η καθαριότητα κλπ.).
Ενώ η διαταραχή εξακολουθεί να μην αναγνωρίζεται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, έχει αναγνωριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και εμφανίζεται στο εγχειρίδιο διάγνωσης για τις ιατρικές ασθένειες και τις ψυχικές διαταραχές, το εγχειρίδιο της Διεθνούς Ταξινόμησης των Ασθενειών (ICD-11), 11η έκδοση ( που δεν χρησιμοποιείται ακόμη ευρέως από τους κλινικούς ιατρούς). Προκειμένου να διαγνωστεί η διαταραχή του παιχνιδιού, πρέπει να υπάρχουν τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Ανεπάρκεια στον έλεγχο του παιχνιδιού (π.χ. έναρξη, συχνότητα, ένταση, διάρκεια, τερματισμός, πλαίσιο).
- Αύξηση της προτεραιότητας που δίδεται στα παιχνίδια στο βαθμό που αυτά υπερισχύουν των άλλων ενδιαφερόντων της ζωής και των καθημερινών δραστηριοτήτων.
- Συνέχιση ή κλιμάκωση του παιχνιδιού παρά την εμφάνιση αρνητικών συνεπειών.
Σύμφωνα με το ICD-11, το πρότυπο συμπεριφοράς στη διαταραχή παιχνιδιών πρέπει να έχει αρκετή σοβαρότητα ώστε να προκαλεί σημαντικές βλάβες στους προσωπικούς, οικογενειακούς, κοινωνικούς, εκπαιδευτικούς, επαγγελματικούς ή άλλους σημαντικούς τομείς λειτουργίας του ατόμου. Το πρότυπο της συμπεριφοράς παιχνιδιών μπορεί να είναι συνεχές ή επεισοδιακό και επαναλαμβανόμενο. Για να γίνει αυτή η διάγνωση, πρέπει να συμβαίνει για τουλάχιστον 12 μήνες πριν από την αναζήτηση βοήθειας για το πρόβλημα. Ωστόσο, το ICD-11 υποδηλώνει ότι η απαιτούμενη διάρκεια μπορεί να μειωθεί εάν ικανοποιηθούν όλες οι “διαγνωστικές απαιτήσεις και τα συμπτώματα είναι σοβαρά”. Η διαταραχή παιχνιδιού αντιμετωπίζεται τυπικά με ατομική ψυχοθεραπεία.
Διαμάχη γύρω από την Διαταραχή Παιχνιδιών
Η διαταραχή παιχνιδιών αναγνωρίζεται από το εγχειρίδιο ICD-11 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ένα διαγνωστικό εγχειρίδιο που δεν χρησιμοποιείται ευρέως σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν αναγνωρίζεται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία ως διαγνωστική διανοητική διαταραχή και συνεπώς δεν καλύπτεται από την ασφάλιση υγείας των περισσότερων ανθρώπων. Σε συνέντευξή του στο CNN, ο Anthony Bean, ένας εξουσιοδοτημένος ψυχολόγος, έχει τις αμφιβολίες του σχετικά με το αν η συμπεριφορά των παιχνιδιών πρέπει να είναι μια κύρια διάγνωση. “” Είναι λίγο πρόωρο να το χαρακτηρίσουμε ως διάγνωση “, δήλωσε ο Bean. “Είμαι κλινικός ιατρός και ερευνητής, έτσι βλέπω ανθρώπους που παίζουν βιντεοπαιχνίδια και πιστεύουν ότι είναι στη γραμμή των εθισμένων”. Στην εμπειρία του, χρησιμοποιούν πραγματικά παιχνίδια “περισσότερο ως μηχανισμό αντιμετώπισης για το άγχος ή Η νέα έρευνα δείχνει ότι το παιχνίδι είναι μια δευτερεύουσα διάγνωση για την αντιμετώπιση της πρωταρχικής διάγνωσης του άγχους και της κατάθλιψης, ο Bean είπε: «Όταν αντιμετωπίζεται το άγχος και η κατάθλιψη, το παιχνίδι μειώνεται σημαντικά».
DSM-5
Ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια περιγράφεται στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχιατρικής Συλλογής (DSM-5) της American Psychiatric Association, το οποίο χρησιμοποιείται από επαγγελματίες ψυχικής υγείας για τη διάγνωση ψυχικών διαταραχών. Κατά τους ερευνητές, δεν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για να προσδιοριστεί κατά πόσο η κατάσταση είναι μια μοναδική, ξέχωρη διανοητική διαταραχή. Εντούτοις, αναγνωρίζεται η διαταραχή παιχνιδιών του Διαδικτύου στο τμήμα που συνιστά διαταραχές που χρειάζονται περαιτέρω έρευνα, μαζί με την διαταραχή χρήσης καφεΐνης και άλλες. Το DSM-5 περιλαμβάνει διαταραχές εθισμού που σχετίζονται με ουσίες, όπως αλκοόλ, καπνός, διεγερτικά, μαριχουάνα και οπιοειδή. Η διαταραχή παιχνιδιών είναι ο μόνος εθισμός συμπεριφοράς (σε αντίθεση με τη χρήση ουσιών) που προσδιορίζεται στο DSM-5.
Το DSM-5 σημειώνει ότι τα παιχνίδια πρέπει να προκαλέσουν “σημαντική βλάβη ή δυσφορία” σε διάφορες πτυχές της ζωής ενός ατόμου. Αυτός ο προτεινόμενος όρος περιορίζεται στα παιχνίδια και δεν περιλαμβάνει προβλήματα γενικής χρήσης του διαδικτύου, τυχερών ή απλών παιχνιδιών σε απευθείας σύνδεση ή χρήσης κοινωνικών μέσων ή smartphones. Τα προτεινόμενα συμπτώματα διαταραχής παιχνιδιών στο διαδίκτυο περιλαμβάνουν:
- Υπεραπασχόληση στο παιχνίδι
- Συμπτώματα απόσυρσης κατά την στέρηση των παιχνιδιών (θλίψη, άγχος, ευερεθιστότητα)
- Ανοχή, η ανάγκη του ατόμου να περνά περισσότερο χρόνο στο παιχνίδι για να ικανοποιείται
- Αδυναμία μείωσης του παιχνιδιού, ανεπιτυχείς προσπάθειες τερματισμού του παιχνιδιού
- Παραίτηση από άλλες δραστηριότητες, απώλεια ενδιαφέροντος για προηγούμενες δραστηριότητες λόγο του παιχνιδιού
- Συνέχιση του παιχνιδιού παρά τα προβλήματα που δημιουργούνται
- Εξαπάτηση των μελών της οικογένειας ή άλλων σχετικά με τον χρόνο που αφιερώνεται στο παιχνίδι
- Η χρήση του παιχνιδιού για την ανακούφιση των αρνητικών συναισθημάτων ή καταστάσεων, όπως η ενοχή ή η απελπισία
- Έντονος κίνδυνος απώλειας της εργασίας του ή διαπροσωπικών σχέσεων λόγω του παιχνιδιού
Σύμφωνα με τα προτεινόμενα κριτήρια, η διάγνωση διαταραχής παιχνιδιού στο Διαδίκτυο θα απαιτούσε την εμφάνιση πέντε ή περισσότερων από αυτά τα συμπτώματα εντός ενός έτους. Η κατάσταση μπορεί να περιλαμβάνει τα παιχνίδια στο διαδίκτυο ή σε οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή, αν και οι περισσότεροι άνθρωποι που αναπτύσσουν κλινικά σημαντικά προβλήματα παιχνιδιού παίζουν κυρίως στο διαδίκτυο.
https://psychcentral.com/addictions/gaming-disorder/
https://www.psychiatry.org/patients-families/internet-gaming
