Συχνά λάθη που κάνουν οι ενήλικες με ΔΕΠΥ (ADHD)

Συχνά λάθη που κάνουν οι ενήλικες με ΔΕΠΥ (ADHD)

Όταν προσπαθείς να διαχειριστείς μία διαταραχή είναι φυσιολογικό και επόμενο να γίνονται λάθη. Τα λάθη και η γνώση που αποκτάται από αυτά είναι μέρος της διαδικασίας.

Παρακάτω παρουσιάζονται τα πιο συχνά λάθη που κάνουν οι ενήλικες με σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής.

Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει κάποιος με ΔΕΠ-Υ είναι να αρνείται την διάγνωση καθώς αυτό κάνει την κατάσταση χειρότερη αφού συνεχίζει να υποφέρει από τα συμπτώματα αλλά δεν ακολουθείται κάποια στρατηγική ή σχέδιο για την αντιμετώπιση τους.

Ο καλύτερος τρόπος να γίνει αποδεχτή η διαταραχή είναι να εκπαιδεύσει κάποιος ή κάποια τον εαυτό της για τι είναι η διαταραχή και τι όχι. Επιπλέον μπορεί να μάθει πράγματα από άλλο άτομα που έχουν την διαταραχή.

Επίσης αν κάποιος ή κάποια είναι γονιός, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάποιο από τα παιδιά να έχει το σύνδρομο. Η αποδοχή της διάγνωσης δεν θα είναι μόνο για εκείνον ή εκείνη βοηθητική. αλλά θα βοηθήσει στην δημιουργία ενός υγιούς, αποδεκτικού περιβάλλοντος για το παιδί.

Κάτι άλλο εξίσου συχνό είναι η υπόθεση πως η φαρμακοθεραπεία είναι η μόνη θεραπεία για την ΔΕΠ-Υ. Η φαρμακοθεραπεία είναι ένα σημαντικό κομμάτι της θεραπείας αλλά μόνο ως συμπλήρωμα της συμπεριφορικής δουλείας και διαχείρισης που χρειάζεται να κάνει κάποιος ή κάποια σε αρκετές πτυχές της ζωής, όπως οι αρκετές ώρες ύπνου και η διαχείριση του χρόνου.

Ένα από τα χαρακτηριστικά των ατόμων με ΔΕΠ-Υ είναι η τάση τους να απολαμβάνουν τον αυθορμητισμό και να αποφεύγουν τον σχεδιασμό και την δομημένη οργάνωση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να μην προγραμματίζουν την ημέρα τους, μειώνοντας την αποδοτικότητα τους.

Αυτό που προτείνεται είναι να καταγράφεται ένα πλάνο της ημέρας καθώς αν δεν υπάρχει γραμμένο είναι σαν να μην υπάρχει, αφού ένα από τα στοιχεία της διαταραχής είναι η αδύναμη μνήμη εργασίας. Επίσης κάτι βοηθητικό είναι να δημιουργείται μία λίστα των υποχρεώσεων και των προτεραιοτήτων από το προηγούμενο βράδυ. Αυτό θα βοηθήσει στο να ξεκινάει η μέρα με ξεκάθαρη εικόνα των όσων πρέπει να γίνουν και την σειρά τους.

Τα άτομα με ΔΕΠ-Υ έχουν διαστρεβλωμένη αίσθηση του χρόνου και δεν υπολογίζουν σωστά το πόσο χρειάζεται να ολοκληρωθεί μία εργασία. Μη έχοντας ακριβές εσωτερικό ρολόι που ειδοποιεί για τον πέρασμα του χρόνου, μπορεί να θεωρούν πως μία εργασία θα τους πάρει δέκα λεπτά ενώ στην πραγματικότητα θα τους πάρει τριάντα. Αυτό που προτείνεται είναι να γίνεται χρήση χρονομέτρων ώστε να ελαττώνεται η πιθανότητα να χαθεί πολύ ώρα.

Πολλοί άνθρωποι με ΔΕΠ-Υ πιστεύουν πως υπάρχει μια τέλεια λύση για τα θέματα τους. πχ. “αν μπορούσα να ξυπνάω νωρίτερα” ή “αν μπορούσα να οργανωθώ” ή “αν είχα μία ατζέντα”.

Αυτό που χρειάζεται να κάνει κανείς είναι να ψάξει να βρει τους τρόπους που του κάνουν προσωπικά και που δουλεύουν για εκείνον ή εκείνη. Κάτι που βοηθάει του άλλους μπορεί να μην βοηθάει εκείνην ή εκείνον. Χρειάζεται να πειραματίζεται κανείς καθώς αυτό είναι μέρος της διαδικασίας. Ο στόχος δεν είναι ΝΕ είναι κανείς οργανωμένος αλλά να είναι λειτουργικός, να νιώθει καλά με τον εαυτό του και να ζει μια καλή ζωή.

Δυστυχώς ένα πολύ συχνό λάθος που κάνουν άνθρωποι με ΔΕΠ-Υ είναι να ακούν άτομα που δεν γνωρίζουν πραγματικά τι είναι η διαταραχή. Ισχυρισμοί όπως “δεν υπάρχει αυτή η διαταραχή” ή “όλοι έχουμε λίγη από αυτήν”, το μόνο που κάνουν είναι να υποτιμούν την εμπειρία αυτών που ζουν με την διαταραχή. Χρειάζεται να αναζητείται υποστήριξη από άτομα τουλάχιστον με βασική γνώση για την διαταραχή και δεν που δεν είναι επικριτικά με αυτήν.

Πολλοί άνθρωποι με ΔΕΠ-Υ επικεντρώνονται σε όλα τα αρνητικά της ημέρας, κάτι που είναι μόνο ένα ποσοστό της ημέρας. Φαίνεται πως η επικέντρωση των θετικών εμπειριών οδηγεί σε μία πιο θετική αίσθηση.

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι πως τα λάθη είναι μέρος της διαδικασίας μάθησης. Συνήθως θέλουμε να είμαστε ή να γίνουμε τέλειοι. Το κλειδί είναι να κάνουμε τα λάθη γνώση, επιδρώντας στον τρόπο που νιώθουμε. Δεν βοηθάει να είμαστε επικριτικοί και αυστηροί με τον εαυτό μας όταν κάνουμε λάθη. Το να κατηγορούμε τον εαυτό μας για τα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ το μόνο που κάνει είναι να μειώνουμε την αυτοπεποίθηση μας.

Χρειάζεται να μην επικεντρωνόμαστε στα λάθη μας, αλλά να μαθαίνουμε από αυτά, να μην μένουμε στις αδυναμίες και στις δυσκολίες μας αλλά να κοιτάμε και να ψάχνουμε τις βελτιώσεις που μπορούμε να κάνουμε.
Tartakovsky, M. (2014). Common Mistakes Adults with ADHD Make in Managing the Disorder. Psych Central. Retrieved on October 14, 2014, from http://psychcentral.com/blog/archives/2014/05/03/common-mistakes-adults-with-adhd-make-in-managing-the-disorde

tags Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), γονείς, φαρμακοθεραπεία

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *